1. Prawo pierwotne.
Traktat o Unii Europejskiej
Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej
Traktaty akcesyjne
[stosowane bezpośrednio w krajowym porządku prawnym]
2. Umowy międzynarodowe Unii.
Unia europejska jest podmiotem prawa międzynarodowego, który może zawierać umowy międzynarodowe w zakresie określonym w traktatach, np. może zawierać umowy stowarzyszeniowe, oraz umowy dotyczące wspólnej polityki handlowej, badań i rozwoju technologicznego, czy też środowiska naturalnego.
3. Prawo wtórne/pochodne.
Rozporządzenia – są aktami normatywnym o zasięgu ogólnym, tj. są skierowane do wszystkich (lub do określonej grupy odbiorców), a nie o wyraźnie określonych adresatów. Rozporządzenia są w całości wiążące zarówno dla instytucji, państw członkowskich, jak i obywateli Unii, co oznacza że nie mogą być stosowane w sposób niepełny, wybiórczy lub częściowy. Rozporządzenia powinny być stosowane bezpośrednio w państwach członkowskich, co oznacza, iż dają one prawa i nakładają obowiązki niezależnie od krajowych przepisów. Nie muszą być w tym celu w żaden sposób transponowane do prawa krajowego, a obywatele mogą się powoływać na nie bezpośrednio przed innymi osobami, państwami członkowskimi, jak i organami Unii Europejskiej.
[stosowane bezpośrednio w krajowym porządku prawnym]
Dyrektywy – są aktami normatywnymi którymi dysponują instytucje unijne w celu realizacji polityki Unii Europejskiej. Są one stosowane przede wszystkim w celu ujednolicania ustawodawstwa krajowego. Podobnie jak rozporządzenie, dyrektywy są wiążące dla państw członkowskich, w całości, więc nie może być stosowana w sposób niepełny, wybiórczy lub częściowy. Jednak dyrektywy charakteryzują się znaczną elastycznością stosowania, gdyż nakładają na państwa członkowskie UE obowiązek osiągnięcia pewnego celu, ale pozostawiają państwom swobodę w jego realizacji. Oznacza to, iż wiążą one państwa członkowskie, co do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiają państwom swobodę wyboru formy i środków realizacji celu.
Decyzje – są to akty prawne które służyć mają zapewnieniu wykonywania polityki Unii. Mogą być zarówno aktem wiążącym o zakresie ogólnym lub, wskazywać konkretnego adresata. Wiążą w całości (ogół lub konkretnego adresata). Decyzje mogą być zatem skierowane do państw członkowskich lub osób indywidualnych. Tytułem przykładu Komisja korzysta z decyzji, zakazać określonym przedsiębiorcom nadużywania pozycji dominującej.
[stosowane bezpośrednio w krajowym porządku prawnym]
Akty delegowane – są to akty wydawane przez Komisję, które zmieniają inne niż istotne elementy aktu prawodawczego (np. rozporządzenia lub dyrektywy). Mogą na przykład dotyczyć uściślenia pewnych szczegółów technicznych danego aktu prawnego.
Akty wykonawcze – są to akty prawne służące wprowadzeniu w Unii Europejskiej jednolitych warunków wykonania innych aktów prawa Unii Europejskiej. Do przyjęcia aktów wykonawczych, upoważniona jest Komisja.
4. Akty niewiążące (tzw. soft law):
Rekomendacja, zalecenie oraz opinie nie posiadają mocy prawnej. Opinie zawierają zwykle oceny określonych działań, a rekomendacje lub zalecenie sugerują ich podjęcie. Wydawane są głównie przez Komisję Europejską (Komisja).
Zielona Księga Komisji (green paper) wskazuje problemy w celu rozpoczęcia konsultacji w określonych kwestiach przed podjęciem prac legislacyjnych, lub komunikaty dotyczące pewnych dziedzin polityki, skierowane przede wszystkim do uczestników konsultacji i debat na dany temat.
Biała Księga Komisji (white paper) to propozycja, sugestia dla państw członkowskich podjęcia określonych działania w konkretnych kwestiach. Może być rezultatem postulatów określonych w zielonej księdze.